Raport_05 z pokładu Ewy 3 – 18 czerwca 2018.

     Ciąg dalszy (i ostatni) po bardzo długiej przerwie; aktualnie cumujemy w De Rijp w krainie polderów z XVII w (Holandia Północna).

Po pokonaniu działu wodnego między Sambrą (Mozą) i Skaldą znaleźliśmy się w połowie kanału Kanał Charleroi – Bruksela; kilka słów o nim.

     Budowa kanału w celu transportu węgla z zagłębia Charleroi (dolina Sambry) do miast położonych w dorzeczu Skaldy (Bruksela, Gandawa, Antwerpia,...) była rozważana przez Habsburgów Hiszpańskich i Austriackich w latach 1570 – 1784; opracowano 7 projektów, nie podejmując prób ich realizacji; kolejny projekt (1801) opracowany z polecenia Napoleona Bonaparte nie został zatwierdzony z powodu kosztów.

Raport_03 z pokładu Ewy 3 – 16 maja 2018.

Oto zapowiadany ciąg dalszy. Dziś trzeci dzień eksplorowaliśmy Brugię – naprawdę warto ale o Brugii będzie później. Teraz ciąg dalszy rejsu.

Z Goudy popłynęliśmy w piątek (4.05) do Alblasserdam, gdzie zacumowaliśmy w bardzo przyjaznym porcie klubowym 3 km od Kinderdijk – jednym z dwóch skupisk zachowanych wiatraków „polderowych” (tzn. pompujących wodę); czyli teraz będzie lektura o wiatrakach.

 
Wiatraki

Wiatrak (niderl. windmolen = młyn wiatrowy) jest nadal elementem holenderskiego krajobrazu; został wynaleziony ok. roku 1400 i przez 4 stulecia „napędzał” gospodarkę Niderlandów; w XIX w było ich jeszcze ponad 10 000; do dziś zachowało się 1048; każdy wiatrak miał (ma) imię.

Raport_04 z pokładu Ewy 3 – 16 maja 2018.

 Oto zapowiadany ciąg dalszy. Dziś trzeci dzień eksplorowaliśmy Brugię – naprawdę warto ale o Brugii będzie później. Teraz ciąg dalszy rejsu.

Z Alblasserdam popłynęliśmy w niedzielę (6.05) rzeką Lek (ramię Renu) do Maassluis; szlak prowadził przez port w Rotterdamie (największy port europejski); to całkiem inna bajka; są to wody pływowe; skok pływu na rzece jeszcze 30 km od ujścia przekracza 2 m („walka z prądem pływowym” z pomocą 8 – konnego silnika jest bez sensu; trzeba pilnować dokładnie czasu i „jechać z prądem” lub w pobliżu HW - high water). Pogoda była słoneczna i obejrzeliśmy Rotterdam „z wody” - imponująca nowoczesna architektura i niesamowity ruch statków (od barek 2500 ton do oceanicznych olbrzymów). Następnego dnia pojechaliśmy rowerami (7 km) do Hoek van Holland (ujście kanału portowego do Morza Północnego); tu zbudowano w ramach Planu Delta największe na świecie ruchome dzieło hydrotechniczne - Maeslantkering (dosł. zapora chroniąca kraj Mozy); oczywiście będzie coś o Planie Delta.

Raport_02 z pokładu Ewy 3 – 15 maja 2018.

 Oto zapowiadany ciąg dalszy. Dziś trzeci dzień eksplorowaliśmy Brugię – naprawdę warto ale o Brugii będzie później. Teraz ciąg dalszy rejsu.

Z Lejdy dotarliśmy w środę (2.05) do Goudy – znanej każdemu Polakowi jako niekwestionowanej stolicy „żółtego sera”; oczywiście będzie lektura obowiązkowa o „żółtym serze”.

Sery

Holandia produkuje rocznie 800.000.000 kg „twardych” serów czyli 47 kg na „statystycznego Holendra” (który zjada ok. 15 kg); resztę eksportuje do 130 krajów świata; znane fabryczne marki (na ogół nie zastrzeżone) serów holenderskich to: Beemster, Edammer, Frico, Kernhem, Leerdammer, Maasdammer, Maaslander, Milner, Old Amsterdam, Old Alkmaar, Zaanlander; udokumentowana historia sera ma ponad 2000 lat – wzmiankował o nim już Juliusz Cezar w dziele „O Wojnie Galijskiej”;